"Yet if hope has flown away,
In a night, or in a day,
In a vision or in none,
Is it therefore the less gone?"

-E. A. Poe

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Μελλοντικές χρήσιμες συμβουλές, ώ Εαυτέ μου.

Καλησπέρα! Με θυμάσαι? Μα σαφώς και με θυμάσαι..με ακούς στο κεφάλι σου κάθε μερά!
Ας μην λέμε βλακειούλες όμως. Ας μπούμε στο θέμα. Το παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο σε εσένα και μόνο εσένα. Γιατί τόσο καιρό κάθομαι και σε ακούω που μεμψιμοιρείς, εσύ, που σιχαινόσουν την λύπηση και την γκρίνια. Τόσο καιρό κάθομαι και ανέχομαι τα μούτρα σου μέχρι το πάτωμα. Αγανάκτισα! Θέλεις να σου δείξω τι είσαι εν έτη 2011?
"Μα πήρα φόρα..πήρα τραγική φόρα και κουτούλησα μεγαλειωδώς το κεφάλι μου στον τοίχο."
"Μα δεν βρέθηκε ένας να μου πεί πρόσεχε θα φάς τα μούτρα σου?"
"Και γιατί, ω Θεοί, γιατί στο διάολο την πήρα εγώ αυτήν την απόφαση?"


Ω ναι. Ω ναί. Εσύ κατέληξες έτσι. Και επειδή δεν θέλω πάλι του χρόνου τέτοια εποχή να κατηγορείς εμένα που δεν σε προειδοποίησα θέλω να έχω αποδείξεις προς υπεράσπιση μου. Και γι' αυτό σε αναγκάζω να ανεβάσεις αυτό το κείμενο, γιατί αν το αποθηκεύσεις απλά σε αρχείο θα πείς μια ωραία μέρα " δεν γαμιέται, το έγραψα σε κατάσταση υστερίας, ας το σβήσουμε!". Όοοοχι. Τώρα το δημοσιεύεις. Και ξέρω ότι ο τσαμπουκάς που έχεις δεν θα σου επιτρέψει να ρίξεις τα μούτρα σου κάτω και να το σβήσεις γιατί μετά θα ντρέπεσαι τον ιντερνετόκοσμο, ε? Σε έχω στο χέρι μουσίτσα!
Πάρε λοιπόν μια λίστα πραγμάτων που θέλω να προσέξεις στο πολύ κοντινό σου μέλλον. Γιατί ξέρω ότι σε μερικές εβδομάδες, ίσως και μέρες, να μην μπορείς να γράψεις, ούτε να βγείς, ούτε τίποτα. Δεν θα μπορείς καν να σκεφτείς, πόσο μάλλον να συλλογιστείς. Πάρε λοιπόν από τώρα την λίστα, γιατί ξέρω ότι και το καλοκαίρι θα είσαι τελείως αλλού για να δώσεις σημασία, να τα γράψεις και να τα κάνεις.


1) Ξέρω ότι είσαι χεσμένη. Ήσουν χεσμένη και πρίν και ας μην το έδειχνες. Θα συνεχίσεις να είσαι χεσμένη, αλλά στο λέω, όλα μια φούσκα είναι. Μια φούσκα που σε έχει στο κέντρο και αιωρήσαι χάνοντας την ισορροπία σου σε κάθε βήμα. Όμως θα σκάσει αυτή η φούσκα, και όταν προσγειωθείς στα πόδια σου θα είναι όλα πολύ καλύτερα, αρκεί με το σκάσιμο αυτό να επανακτήσεις και τον τσαμπουκά που σου πήρανε με την βία πέρυσι. Αλήθεια σου λέω, σου μιλάω νηφάλια, εμπιστεύσου με. Μην φοβηθείς τίποτα και κανέναν. Χίλιες φορές στο παρελθόν τα έβγαλες πέρα μόνη σου, έτσι θα κάνεις και τώρα.


2) Ξέχνα τους. Όλους. Μα όλους. Δεν θα σε ακολουθήσει κανεις. Δεν θα είναι εκεί κανείς. Μερικοί το ξέρεις και τώρα, δεν θα γυρίσουν ποτέ, αλλά δεν ήταν και ποτέ εκεί. Αυτό να το θυμάσαι πάντα, δεν ήταν ποτέ εκεί. Και ούτε αυτός που πιστεύεις θα είναι, ούτε ο άλλος που τόσο το θέλεις, ούτε εκείνη μα ούτε και Αυτός. Γι' αυτό φρόντισε να μεγαλώσεις ένα ζευγάρι αρχίδια και...α ξέχασα. Δεν θα είναι εκεί ούτε αυτή που νομίζεις. Όχι γιατί την άφησες, αλλά γιατί όντως δεν ήταν ούτε πέρυσι. Αλλά δεν μπορούσα να στο πώ τότε, γιατί πέρυσι την χρειαζόσουν. Φεύγοντας δεν μπορείς να κουβαλάς φορτίο. Θα είσαι υπερβολικά πολύ απασχολημένη και πίστεψε με, τα χειρότερα αρχίζουν.


3) Πάρε τα πάντα. Θέλω να πάρεις και το καβαλέτο σου, και τα σκίτσα σου, και τα βιβλία σου, και τα σύνεργα σου, και το μικρόφωνο και καλώδια και την κιθάρα, αφίσες, ρούχα, χαρτιά, φωτογραφίες τα πάντα. Δεν θα ξαναγυρίσεις, και ξέρω ότι δεν το θέλεις, αλλά πρέπει να το δεχτείς γιατί είναι γεγονός. Δεν θα ξαναγυρίσεις ποτέ πίσω, παρά μόνο για να πείς ένα γειά, να θυμηθείς ποια είσαι και να ξαναφύγεις. Δεν έχεις πλέον άσυλο, και σίγουρα δεν θα το βρείς εκεί. Πάρε λοιπόν τα πάντα, γιατί θα σου χρειαστούν και πίστεψε με, αυτά, θα είναι πάντα εκεί για εσένα όταν κανείς άλλος δεν θα είναι. Ίσως να μην έχεις χρόνο, αλλά σε παρακαλώ πάρε τα ΟΛΑ. Θα τα θέλεις υπερβολικά πολύ σε ορισμένες φάσεις.


4)Μην ξεχάσεις ποιά είσαι. Ξέρω ότι έχεις υπερβολική εμπιστοσύνη σε αυτόν τον τομέα στον εαυτό σου, και ξέρω ότι την μέρα εκείνη θα έχεις ακόμα περισσότερη παρ' όλο που θα είσαι κλασμένη, αλλά μην το ξεχάσεις ποτέ. Είσαι τα πάντα για τον εαυτό σου, και θυμάσαι πώς είναι να μην ξέρεις ποιά είσαι. Γι' αυτό στο λέω, και θα τσακωθούμε πολλές φορές για αυτό, αλλά άν ξεχάσεις ποια είσαι ορκίζομαι θα ξυπνήσω και θα σε σύρω πίσω μέχρι να συνέλθεις. Στο ορκίζομαι, σε ότι έχεις ιερό και σε ότι πιστεύεις, μα μην θεωρήσεις στιγμή ότι δεν θα το κάνω. Επίσης, μην ακούς πολύ Άσιμο εκεί. Θα σου γαμήσει το μυαλό και την ψυχολογία, και στην αρχή τουλάχιστον δεν θα μπορείς να το χειριστείς. Άσ' το. Άλλωστε μπορεί να σε φέρει σε επαφή με τις αριστερές παρατάξεις και, αλήθεια, δεν θές να γαμήσεις τόσο τραγικά πολύ το μυαλό σου.


5) ΜΗΝ, ΜΗΝ, ΜΗΝ αφήσεις την τέχνη. Θα φάς άπειρες φορές τα μούτρα σου, το ήξερες εξ αρχής, αλλά αυτό είναι που θές να κάνεις. Αλλιώς αν είναι να κλαψομουνιάζεις πάρε τον οματιών σου και έλα πίσω. Τουλάχιστον εδώ κάποιος θα σου πλένει, θα σου μαγειρεύει και θα σε νταντεύει. Αυτό θές? Όχι? Ωραία τότε βγάλε τον σκασμό και φάε το αγγούρι. Θα περάσει, και όταν περάσει θα δείς, θα είναι μεγαλειώδες. Άλλωστε έφαγες ήδη ένα αγγούρι για να καταλήξεις εκεί. Πάνω απ' όλα..μην αφήσεις την συγγραφή. Μην την αφήσεις ποτέ.
Και επίσης...μην αφήσεις ούτε την άλλη τέχνη. Καταλαβαίνεις πολύ καλά τι εννοώ, και αυτή ήταν που σε έφερε ώς εδώ, ακόμα και αν δεν την εξάσκησες όσο έπρεπε. Έχεις όλο τον καιρό του κόσμου όμως τώρα να ασχοληθείς σοβαρά. Μην την παρατήσεις, είναι κρίμα, θα χάσεις πολλά και θα έχεις τύψεις. Ας μην παραβλέψουμε το τι έχεις καταφέρει ώς τώρα και με ελάχιστη προσπάθεια.


6) Κοίτα. Ξέρω ότι έχεις την ελευθερία να κάνεις ότι θέλεις πια στο σώμα σου. Αλλά σε ικετεύω..πέφτω όσο πιο κάτω γίνεται..μην γαμήσεις το σώμα σου με άπειρες τρύπες και τατουάζ. Μόνο πρόβλημα θα σου προκαλέσουν γιατί το σώμα σου πρέπει να μείνει όπως στο αρχικό καλούπι. Το σώμα σου θα πρέπει να προσαρμόζεται στις περιστάσεις που θα καλούνται, και αυτό δεν γίνεται με ένα τατουάζ ΝΑ στο πλάι του λαιμού σου, ούτε στον καρπό σου. Αν θές να γαμήσεις τα αυτιά σου στις τρύπες, ναι οκ, κάνε το, τα σκουλαρίκια βγαίνουν, αλλά για το θεό ΜΗΝ κάνεις τατουάζ. Θυμήσου τα λόγια της συνείδησης σου, λένε σοφά πράγματα όταν το σκέφονται. Όσο, μα όσο καλή ιδέα και αν σου φαίνεται, απέφυγε το σαν ο διάολος το λιβάνι. Δεν θα είναι καλή ιδέα, ούτε θα εξελιχθεί ποτέ σε καλή ιδέα.


7)Θυμήσου να τρώς. Ξέρω, κάθε φορά που σε άφησα μόνη σου, ξεχνούσες μέχρι και νερό να πιείς. Τι άλλο να σου πω, όταν αρχίσεις και νιώθεις περίεργα απλά φάε. Και υπολόγισε το σίδηρο και τις βιταμίνες, όχι τις θερμίδες. Από αυτό δεν θα έχεις ανάγκη. Και μα τον θεό, μάθε επιτέλους να μαγειρεύεις! Άχρηστη!


8) Μην το γαμήσεις στα ξενύχτια. Κοίτα, ξέρω ότι η ταλαιπωρία είναι ταλαιπωρία, πέρασες πολλά την προηγούμενη χρονιά, και σου υποσχέθηκα ένα ολόκληρο καλοκαίρι ξενύχτια και παπαριές.Βασάνισε όσο θέλεις το συκώτι σου χάρην της νέας σου ελευθερίας,αλλά όλα εδώ πληρώνονται. Γιατί το hangover την επόμενη μέρα δεν θα ρωτήσει αν έχεις να πάς να παίξεις την Λυσιστράτη, ούτε την Οφηλία. Ναι, αλήθεια σου λέω, τα μεθύσια δεν είναι αποτελεσματικά πάνω στο σανίδι.


9) Μην κάνεις υποχωρήσεις. Ξέρεις πολύ καλά τι θέλω να σου πώ, και στο έχουν πει και άλλοι. Μην ακούς κανέναν εκεί πάνω, όλοι είναι τρελοί. Θα προσπαθήσουν να σε εκμετελλευτούν μα πάνω απ' όλα θα γαμηθούν στο να σε πατήσουν κάτω. Μην κολώνεις, υπανθρωπίδια είναι. Εσύ συνέχισε να χειρίζεσαι τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που το έκανες πάντα. Ήσουν καλή σε αυτό, και θα συνεχίσεις να είσαι καλή σε αυτό αρκεί να μην κάνεις μαλακίες. Όχι μαλακίες κούκλα μου. Συγκεντρώσου. Μπορεί να φανείς σνομπ, μικρή, και αγενής, αλλά δεν χρειάζεται να κάνεις πράγματα που δεν θέλεις, και κυρίως δεν χρειάζεται να είσαι ανήθικη. Αξιοπρέπεια να θυμάσαι. Μην την ξεχνάς αυτήν την λέξη, κρύβει πίσω της και την λέξη τιμή.


10) Εμπιστοσύνη. Άγνωστη λέξη. Ξέρω ότι σε λίγα λεπτά έχεις καταφέρει να ψυχογραφήσεις καλύτερα και απο τον Βιζυηνό ένα άτομο γι' αυτό και θα σου είναι δύσκολο να βρείς άτομα εμπιστοσύνης, γιατί είσαι και επιλεκτική πανάθεμα σε. Άρα απλά μην το κάνεις. Σε αυτό τουλάχιστον σε εμπιστεύομαι, ούτε σε ναρκωτικά θα πέσεις, ούτε σε καραμελίτσες και παπαριές. Μην ξεχνάς το ζευγάρι αρχίδια που έχεις μεγαλώσει ανάλογα των περιστάσεων. Κυριότερα, μην εμπιστευτείς άλλους ομοίους σου. Ξέρεις τι λένε γι' αυτούς, ακόμα και αν δεν το πιστεύεις. Θα στο αποδείξουν, δεν χρειάζεται καν να επιχειρηματολογήσω. Μόνο, σε παρακαλώ, φρόντισε μην φάς πολύ τα μούτρα σου. Μην βρούν ευκαιρία να πατήσουν και να περάσουν από πάνω σου. Κράτα τις άφθονες δόσεις τσαμπουκά που ήδη έχεις. Α...και μην σε νοιάζει το ιδιαίτερο πρόβλημα σου. Μεγαλώνοντας θα λυθεί και αυτό, στο εγγυώμαι.


11) Τελείωνε γρήγορα. Ναι, ναι, θές να τα ξύνεις, θέλεις να κάτσεις και μπλα μπλα μπλα αλλά όσο πιο νέα τόσο το καλύτερο. Άλλωστε δεν θα τα ζήσεις ούτως ή άλλως όπως θα ήθελες. Το μπουρδέλο με τα νέον φωτάκια θα είναι ακόμα εκεί και θα στέκει αλλά εσύ δεν θα πρέπει να είσαι μέσα. Για άλλο λόγο είσαι εκεί, και αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ των ποτών.


12) Μα πάνω απ'όλα, και πάνω από κάθε κανόνα και τα "πρέπει" της κοινωνίας και του εαυτού σου...σε παρακαλώ. Πρόσεχε. Δεν είναι μέρος που ξέρεις. Δεν είναι η κοινωνία που έζησες. Σίγουρα κρύβει περισσότερους κινδύνους από αυτούς που αντιμετώπισες ποτέ συνολικά ώς τώρα, κυρίως όταν δεν ξέρεις που πατάς και που βρίσκεται. Και για να σε γειώσω λίγο, γιατί ξέρω ότι σίγουρα τώρα που τα ξαναδιαβάζεις ένα χρόνο μετά που τα έγραψες εσύ η ίδια πετάς ολόκληρη, να φοβάσαι. Μην γυρνάς σε περίεργα μέρη μόνη σου το βράδυ, όσο τσαμπουκά και αν έχεις, δύναμη αν μη τι άλλο δεν έχεις. Καλή η εμπιστοσύνη αλλά με όρια. Πρόσεχε τον εαυτό σου. Και αυτό δεν στο λέει η μάνα, ο πατέρας, οι φίλοι και οι γνωστοί. Στο λέει ο νηφάλιος, σκεπτόμενος ακόμα, εαυτός σου. Πρόσεχε. Είναι κρίμα και κυρίως είναι νωρίς να πάθεις κάτι. Σκέψου ότι εκεί θα ζήσεις, ίσως κάνεις οικογένεια, και ίσως γεράσεις και πεθάνεις. Πάνω απ όλα..πρόσεχε τον εαυτό σου.


Α..και κάτι τελευταίο. Μην απογοητευτείς. Θα τα καταφέρεις και μπορεί τώρα που το διαβάζεις να μην το νιώθεις, αλλά πίστεψε με θα τα καταφέρεις. Και υπάρχουν τόσα πολλά που θέλω ακόμα να σου πώ, αλλά είναι κρίμα να στα χαλάσω. Ξέρω ότι θα τα βρείς μόνη σου, δεν είναι ώρα όμως ακόμα. Θα τα δείς..

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Η πορεία του παιχνιδιού (Prt II)

Δεν πέρασε πολύ ώρα, και το κρύο περικύκλωσε το μικρό κοριτσάκι. Σήκωσε τα βρεγμένα μάτια του, τρίβοντας μεταξύ τους τις παλάμες του προς τον ουρανό για να εντοπίσει τον ήλιο.  Αντίκρυσε ένα τεράστιο, μαύρο σύννεφο.
Σαν να κινούταν η γή με ταχύτητα ποδηλάτου, ο μαύρος όγκος παλλόταν και σχημάτιζε αχνά ένα πρόσωπο.
Παραξενεμένη, έτριψε με τα μικροσποπικά χεράκια της το χλωμό προσωπάκι που μόρφαζε έκπληκτο. Οι γνώσεις της, σταματούσαν εκεί. Το γεγονός ήταν ανεξήγητο, δεν το είχε ξαναδεί ποτέ. Γιατί όμως έτρεμε η γή? Γιατί τα δέντρα άνοιγαν μπροστά της? Και ακόμα χειρότερα γιατί ο μαύρος καπνός την πλησίαζε?
Τι γίνεται? αναρωτήθηκε η φωνή στο κεφαλάκι της.


Κατάλαβε ότι το στόμα της είχε ανοίξει με έκπληξη. Τα γουρλωμένα μάτια της γέμιζαν από απορία.
Και εκείνη την στιγμή προσγειώθηκε με δύναμη μια μαυροφορεμένη φιγούρα, ακριβώς εκει, στο κέντρο του ανοιγμένου χώρου. Κουτρουβάλησε από το απότομο πέσιμο και έβηξε.
Παντού απλώθηκαν τα μαύρα ράσα του, σαν σεντόνι που απλώνεται σε μαλακό κρεβάτι. Σήκωσε ελαφρώς το κεφάλι του, έβηξε ξανά με σπασμούς, και ξαναέπεσε κάτω κουρασμένο.

Η μικρή μας ηρωίδα σηκώθηκα δειλά από την θέση της. Μπροστά της, η παράξενη μορφή φαινόταν γίγαντας. Ακόμα και ξαπλωμένο, το πλάσμα άπλωνε τα υφάσματα του σε όλο τον ανοιγμένο πλέον χώρο. Απλωνόταν σε τέτοιο βαθμό, που το μικρό κοριτσάκι θύμωσε με την αυθάδεια της άνεσης του.
"Ποιός είσαι εσύ?" ρώτησε με ένα τόνο αγανάκτησης το άγνωστο πλάσμα.
Η μαύρη φιγούρα έβηξε, και γέλασε. Σήκωσε ξανά το πρόσωπο του και κοίταξε κατάματα το κοριτσάκι.
Η καρδιά της, η μικροσκοπική, τόση δά καρδά της, τινάχτηκε από την θέση της.
Τα μάτια του πλάσματος ήταν γεμάτα από κόκκινες πιτσιλιές σε μαύρο φόντο. Ρωγμές σχηματίζοντας στις άκρες των χειλιών ενός μαυροκόκκινου δέρματος και το σαρδόνιο χαμόγελο στοίχειωσε την σκέψη της μικρής μας φίλης.
Αυτή, που ποτέ δεν ένιωσε την υπόσταση της να παραβιάζεται, τώρα αναρωτήθηκε για το αν μπορούσε να τρέξει αρκετά γρήγορα. Πρώτη φορά στα σύντομα χρόνια της, ήθελε να φύγει σαν τρελή από εκεί. Η σκέψη της λειτούργησε σαν αστραπή, λέγοντας της το αυτονόητο.
Αν έτρεχε θα την κυνηγούσε.
Αλλά ακόμα και αν ξέφευγε από την βορά του πλάσματος, ποιός θα μπορούσε να της εγγυηθεί ότι θα έβρισκε τον δρόμο της για το σπίτι? Ναι, σίγουρα ήταν φοβισμένη για πρώτη φορά, σίγουρα ήταν κρύα και μόνη , αλλά πάνω απ'όλα ήταν χαμένη...και αυτό δεν έπρεπε να το ξεχνάει.
Αν καταφέρεις να τον πείσεις μόνο...μόνο να σου δείξει προς τα πού...
"Ναι για εσένα είμαι εδώ!" δήλωσε μα πόλυτη ηρεμία το τέρας. Είχε σηκωθεί και τα μαύρα υφάσματα γύρω του, φαινόντουσαν σχεδόν ανεπαρκή. Κάλυπταν το περισσότερο του σώμα, μα έβλεπε καλά τα γυμνά του πόδια και τα χέρια του. Τόσο ύφασμα, και ακόμα δεν τον κάλυπτε. Ήταν πράγματι μεγάλος.
"Και όχι μόνο είμαι εδώ...αλλά ακούω ξεκάθαρα τι σκέφτεσαι. Ακούω ξακάθαρα τους χτύπους της καρδιάς σου..και νιώθω την ανάσα σου σαν ζεστό αέρα καλοκαιριού"
Τώρα την πλησίαζε με αργά βήματα, αργά και σταθερά. Έκοβε κύκλους γύρω από κάποιο υποθετικό σημείο στο κέντρο της, πλέον καθαρής από τα πεσμένα φύλλα, γής.
"Μα εσύ δεν φοβάσαι...έ?" έσκυψε, έκατσε στα γόνατα του και την κοίταξε κατάματα.
Ψύχος διαπέρασε το μικρό της σωματάκι. Τα μάτια της δάκρυσαν σε μια απεγνωσμένη και ύστατη προσπάθεια εκτόνωσης όλου αυτού του πρωτόγνωρου συναισθήματος...του φόβου.
"Ναι. Εγώ δεν φοβάμαι" απάντησε με όσο πιο σταθερή φωνή μπορούσε.
Δενφοβάμαιδενφοβάμαιδενφοβάμαι...
"Ωραία." είπε, σηκώνοντας τον τερατώδη ευατό του. "Έλα μαζί μου στο κέντρο τότε."
Χωρίς να το θέλει, μα ξέροντας ότι πρέπει, υπάκουσε. Το δεξί της χέρι έσφιξε ανεπαίσθητα την τράπουλα στην τσέπη της.
"Ξέρω ότι την έχεις. Άλλωστε γι' αυτό ήρθα..για ένα παιχνίδι. Θέλεις να παίξουμε, σωστά?"
Τα μάτια του δεν δηλωναν τίποτα καλό...ω, αλήθεια, τα μάτια αυτού του παρανοικού πλάσματος δεν θύμιζαν τίποτα καλό, τίποτα, τίποτα....