Και με το έτσι θέλω, και με τσαμπουκά!

-Μάλιστα κύριε!! Όπως το ακούτε!! Ναι, με το έτσι θέλω!

-Τι πάει να πεί με το έτσι θέλω?

-Πάει να πεί ότι αυτό που θέλω θα γίνει.

-Και γιατί?

-Γιατί έτσι! Γιατί μπορώ.

-Πφ. Ξεπερασμένο.

-Δεν ζήτησα την άποψη σου.
-Και πως ακριβώς θα με αναγκάσεις να το κάνω?
-Νομίζεις ότι δεν μπορώ?
-Ναι, νομίζω ότι είσαι επιεικώς ανίκανη.

-Ανίκανη??? Εγώ???

-Ναι κυρία μου. Εσείς.

-Για άκου να σου πώ εσένα...δεν είμαι εγώ ανίκανη!! Εσύ είσαι ανίκανος που δεν μπορείς να κάνεις ένα πράγμα σωστό στην ώρα του!!

-Τι είπες τώρα? Είπε η ΑΡΧΙ-ανίκανη τον άντρα του σπιτιού άχρηστο.
-Α σας καίει αγαπητέ ε? Σας καίει! Να το σκεφτόσασταν νωρίτερα. Τώρα αναλαμβάνω εγώ.
-Και τι θα κάνεις ακριβώς?
-Ξέρω εγώ τι θα κάνω και μην ανακατεύεσαι.
-Μα δεν γίνεται να μην ανακατεύομαι.
-Προφανώς και γίνεται. Είναι απλό. Έλα να σου δείξω( τον παίρνει από το χεράκι σαν μικρό παιδί, τον πάει λίγο πιο πέρα, και του δείχνει την πόρτα) Το βλέπεις αυτό?
-Ναι...μα τι θ..
-Αυτό είναι μια πόρτα! Θα ανοίξεις το γυαλιστερό πραγματάκι που έχει κάπου στο ύψος της μέσης σου και θα βγείς έξω!
-Θες να με διώξεις?(κλονισμένος)
-Εσύ αναρωτήθηκες πώς δεν γίνεται να μην ανακατεύεσαι και εγώ απλά σου απάντησα!
-Α έτσι..μετά από όλα όσα ζήσαμε..μετά από όλα όσα περάσαμε μαζί...απλά..με διώχνεις!(δακρύζει)
-Ωχ Θέε μου, πές μου ότι δεν άρχισε τους θεατρινισμούς πάλι..
-Με πλήγωσες βαθύτατα...με πόνεσες..με σκότωσες...δεν αντέχω!
-Φτού...μία φορά βρε,μια χάρη και εγώ δεν μπορώ να έχω?
-(Σπαραξικάρδια) θέλω να πεθάνω....
-Άντε μωρέ σταμάτα την κλάψα επιτέλους!
-Αφού θέλεις να φύγω!!
-Ναι θέλω να με αφήσεις να κάνω αυτό που δεν κατάφερες εσύ να κάνεις.
-Αν μου εξηγούσες τα πράγματα θα ήταν όλα τόσο απλά!
-Τι να σου εξηγήσω?? Λές και δεν το είχες καταλάβει τόσο καιρό!
-Γιατί, άνοιξες καθόλου το στοματάκι σου να μιλήσεις? Να πείς: "ναι θέλω αυτ.."
-ΕΞΩ!!
-Όχι, τώρα δεν φεύγω. Θα κάτσω εδώ μέχρι να μιλήσουμε.(κάθεται σε μια πολυθρόνα)

-Βρε αγάπη μου, βρε ψυχή μου, πήγαινε βρε καμια βόλτα..

-Όχι. Θα κάτσω εδώ μέχρι να μου πείς τι θές.

-Γιατί, και να σου πώ τι θέλω θα μου το δώσεις?

-Ναι μανδάμ! Θα σας το δώσω! Και επειδή εγώ είμαι άντρας και τιμάω τα παντελόνια που φοράω θα σας το δώσω!
-Ωραία!(κάθεται δίπλα του) Θέλω μια βόλτα στο φεγγάρι!
-Έλα!(την σηκώνει, πάει στο παράθυρο και το ανοίγει) Το βλέπεις αυτό?
-(Κάνει καταφατικό νεύμα)
-Κλείσε τα μάτια σου τώρα! (Έρχεται πίσω της και της κλείνει τα μάτια) Σκέψου πώς σιγά σιγά αρχίζεις και χάνεις βάρος...σιγά σιγά γίνεσαι πιο ελαφριά..
-Με λές χοντρή?
-Σούτ! Σταμάτα και συγκεντρώσου! Χάνεις βάρος...αρχίζεις να αιωρείσαι...βγαίνεις από το παράθυρο και πηγαίνεις προς το φεγγάρι εκεί ψηλά στον ουρανό..
-Δηλαδή πετάω?
-Ναι πετάς!
-Ψηλά, πολύ ψηλά?
-Ναι, ναι πάρα πολύ ψηλά..όσο πιο ψηλά γίνεται...φτάνεις στο φεγγάρι. Νιώθεις το έδαφος από κάτω σου ασταθές...
-Εσύ που είσαι?
-Δίπλα σου ακριβώς!
-Και τι κάνεις?
-Σου κρατάω το χέρι και χοροπηδάμε αργά στην έλλειψη της βαρύτητας(της πιάνει το χέρι και αρχίζουν να χορεύουν)
-Αχ κάτσε ζαλίζομαι..
-Μην φοβάσαι σε κρατάω!
-Σφιχτά?
-Ναι πολύ σφιχτά!
-Το βλέπεις αυτό?(του δείχνει κάτι, ακόμα κλειστά τα μάτια)
-Ποιό?
-Αυτό, εκεί που λάμπει! Νομίζω πώς είναι αστέρι!
-Ναι, το βλέπω..θές να γυρίσουμε τώρα?
-Ναι, γύρνα με σπίτι...
-Σιγά σιγά γύρνα πρός τα πίσω...(την γυρνάει στην ίδια θέση, και της αφήνει τα μάτια, όχι το χέρι) Βουαλά!
-Το είπες και το έκανες!
-Το είπα και το έκανα!
-Θέλω...
-Ναι??
-Θέλω...
-Πές το μου!

-Θέλω να το πείς εσύ!!

-Τι να πώ εγώ?
-Μην ρωτάς, ξέρεις!
-Όχι δεν ξέρω...(κοροιδευτικά με γέλιο)
-Τότε εγώ δεν λέω τίποτα!
-Μα μην μου γυρνάς την πλάτη!
-Θα σε κάνω να το πείς με τον τσαμπουκά και με το έτσι θέλω!
-Ωραία λοιπόν! (Την γυρνάει απότομα) Με αγαπάς?
-Σε αγαπάω!
-Πολύ?
-Αρκετά...
-Θα με παντρευτείς..?(γονατίζει)
-(ταλαντεύεται λιγο, κάνει ένα βήμα πίσω, παλεύει με τον εαυτό της) Εεεε..
-Τι ε?
-(σιωπή-κοιτιούνται)
-Πολύ όμορφα. Υπέροχα. Ανεπανάληπτα!(γυρνάει να φύγει)
-ΜΗ!
-Τι θές?
-(Σιωπή, κοιτάει το κοινό...)
-(Πλησιάζει, υποψιαζόμενος τι συμβαίνει)Λοιπόν?

-(σιγανά και ντροπαλά) Ναι..

-Δεν άκουσα
-(το ίδιο σιγά)Ναι λέω..
-Δεν ακούω τι λές!!
-ΝΑΙ!!


(Σιωπή.Κενό.Κοιτιούνται. Και της χυμάει και την παίρνει αγγαλιά.)


-Εγώ στο είπα ότι θα σε αναγκάσω να το κάνεις!