Δυο πόρτες έχει η ζωή, άνοιξα μια και μπήκα...

Και σήμερα αγαπητά μου παιδιά θα ασχοληθούμε με ένα διαχρονικό θέμα, καθόλου ελαφριάς ανάλυσης ή σχολιασμού. Θα ασχοληθούμε με το θέμα των επιλογών. Ξέρετε..αυτό που πρέπει να γίνει μέσα σου όταν σε ρωτάνε μαύρο ή άσπρο, ή όταν είσαι στην αρχή δύο μονοπατιών ενώ δεν έχεις ιδέα που οδηγεί το καθένα.

Επιλογές είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε από τη στιγμή που θα γεννηθούμε. Από τις πιο απλές ώς και τις πιο τρανταχτές. Για παράδειγμα "Θές να παίξεις ή να φάς?", "Θές να πάς για ύπνο ή να δείς τηλεόραση?" "Θές να έρθεις ή να κάτσεις μέσα?" "Θές να πηδήξεις τη Μαιρούλα ή τον Γιώρ..." Αγκμχ. Καταλάβατε.

Για να μην πολυλογώ, κάτι χρόνια τώρα έχω αρχίσει και συνειδητοποιώ τα αντίκτυπα που προκαλούν οι επιλογές μου. Και όχι μόνο οι επιλογές μου αλλά η τύχη των επιλογών μου, ή η μοίρα, ή όπως θέλετε πείτε το, μου είναι παντελώς αδιάφορο. Θα έχετε προσέξει άλλωστε ότι όταν κάνετε κάτι λάθος χτυπάτε το κεφάλι σας ευχόμενος να είχατε πράξει την δεύτερη επιλογή ή την τρίτη, πάντως σίγουρα όχι την πρώτη. Και τι θα είχε γίνει αν όντως όλα είχαν πάει καλά/όλα είχαν πάει τελείως στραβά?
Είμαι από τα άτομα που έχουν αυτές τις πολύ περίεργες θεωρίες για τον άπονο τούτο κόσμο. Μία από αυτές είναι ότι κάθε φορά που κάνουμε μια επιλογή δημιουργούνται άλλες 5.235.713.294.592.264+ "παράλληλα σύμπαντα". Αυτή τη στιγμή θα μπορούσα να μην γράφω αυτό το κείμενο. Άρα τι θα μπορούσα να κάνω? Θα μπορούσα να παίζω Vampire the Masq, να βολτάρω άσκοπα, να σκιτσάρω, να μαθαίνω μονολόγους, να γράφω κάτι άλλο βρε αδερφέ...Θα, θα, θα. Αλλά όχι. Είμαι εδώ και γράφω αυτό το κείμενο που σημαίνει ότι για την χρονική στιγμή έχω αποκλείσει στην δική μου πραγματικότητα το γεγονός να κάνω οτιδήποτε άλλο, αυτά τα συγκεκριμένα δευτερόλεπτα. Και αν σε 5 λεπτά από τώρα αποφασίσω να το κόψω στη μέση και να κάνω κάτι άλλο, θα δημιουργηθούν άλλες τόσες πραγματικότητες με εμένα να συνεχίζω να γράφω ή να αλλάξω το θέμα ή να το γυρίσω σε παράπονο για την ποσότητα της ηληθιότητας που περιφέρεται. Για την ακρίβεια, ακόμα και με τις αναπνοές μου δημιουργώ σύμπαντα ή πραγματικότητες.


Όπως καταλαβαίνετε μέσα σε όλο αυτό το χάος εσείς ζείτε μόνο το 1/5.235.713.294.592.264+. Που σημαίνει ότι παρ'όλο που έχετε τόσες επιλογές, πρέπει να κρίνετε τι είναι σωστό και τι πρέπει ή δεν πρέπει να γίνει.Ααα...τώρα πάμε σε άλλο θέμα. Που όλα αυτά τα θέματα, γυρνάνε γύρω-γύρω στο θέμα των επιλογών.
Οι επιλογές όπως προανέφερα έχουν και συνέπειες, aka, επιπτώσεις. Το ότι οι Nightwish τα σπάσανε με την Tarja είχε επίπτωση, να χάσουν άπειρους φανς...και να βρούν άλλους τόσους. Σε διαφορετική ποιότητα βέβαια, και σαν διαφορετικό είδος, αλλά έγινε. Το ότι η Βουγιουκλάκη προτίμησε να παίζει κυρίως κωμωδίες και χαζούλικα εργάκια, είχε επίπτωση πολλοί να μην την πήραν στα σοβαρά, αλλά άλλοι τόσοι λάτρεψαν την αιώνια νεότητα της και το μεταδοτικό γέλιο της. Εν ολίγις, ότι και να κάνεις ή θα σου γυρίσει να σε χτυπήσει και να σε αφήσει στο πάτωμα σφαδάζοντας και βρίζοντας θεούς και δαίμονες που δεν πήρες σωστή απόφαση ή το αντίθετο. Ή και τα δύο. Αν και συνήθως συμβαίνει το πρώτο λόγω τους κλασσικούς νόμους γκαντεμιάς του κ. Μέρφι.


Γιατί σας τα πρήζω λοιπόν με αυτό το κείμενο? Γιατί πρόσφατα έπρεπε να πάρω πολλές αποφάσεις για πολλούς τομείς, μαζεμένες. Και ακόμα, μερικές από αυτές δεν είμαι σίγουρη για το αν έπραξα σωστά.Ωπ. Να το πάλι. Το σωστά. Τι σημαίνει να πράττεις σωστά? Σημαίνει να αντιμετωπίζεις μια κατάσταση με αρκετά ηθικό τρόπο και όσο περισσότερους επιζώντες μπορείς. Πράγμα το οποίο είναι φύσιν αδύνατο να επιτευχθεί σε κάθε μα κάθε περίπτωση που αντιμετωπίζεις. Απλά δεν γίνεται! Βασικά λέω ψέματα. Γίνεται. Απλά δεν θές γιατί μετά γεννιούνται άλλες απορίες, άλλα μονοπάτια, πιο δυσβάσταχτα για 'σένα. Οπότε πυρπολείς ότι μπορείς για να σώσεις το κούφιο τομάρι σου. Οκ υπερβάλλω...αρκετά...αλλά όπως και να το δείς έτσι είναι.


Οι επιπτώσεις ήδη αρχίζουν και εμφανίζονται. Και επειδή είσαι άνθρωπος, κάθεται και τις παπαρίζεις, τις σκέφτεσαι, τις ξανασκέφτεσαι και φτου και από την αρχή, μήπως μπορώ να κάνω πίσω, μήπως έχω ακόμα λίγο χρόνο, μήπως να το δώ και αλλιώς τελικά κτλπ. Τώρα πάμε στη φάση δειλός ή έξυπνος. Η οποία φάση χωρίζεται με μια πααααρα πολύ λεπτή γραμμή. Πάρα πολύ όμως. Γιατί καλό είναι να προσπαθείς και μπράβο σου και πείσμα, και έι 'ωπ-έι ώπ, αλλά πρέπει να ξέρεις και πότε να φεύγεις. Κα δυστηχώς πολλοί από εμάς ακόμα το παίζουν Λόττο για το πότε είναι η σωστή στιγμή.


Ο μόνος τρόπος λοιπόν να αποφύγεις τις λοιπές τύψεις, μετάνοιες, πισωγυρίσματα είναι να φροντίζεις να ξέρεις περίπου τι προκαλείς γύρω σου. Πήγαινε σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες, βάλε το μυαλό σου να δουλέψει, δεν έχει καμία σημασία, αρκεί να ξέρεις τι πάς να κάνεις. Γιατί πολλοί τον αυθορμητισμό εκτίμησαν, τις συνέπειες ουδείς.


Και για να κλείσω, και να γυρίσω πάλι στα δικά μου ( γιατί για εμένα γράφω βρε εγωιστή! ) οι επιλογές που πήρα θα κριθούν εν μέρη από άλλες επιλογές δικές μου, και από άλλες επιλογές των γύρω μου. Επιπρόσθετα, θα κριθεί και από την ποσότητα τύχης που κουβαλάει το DNA μου, και από το αν θα υπάρχει κόσμος το 2012.(λέμε τώρα).Επίσης, άλλου είδους επιλογές που πήρα λίγο καιρό πρίν, αρχίζουν και εμφανίζουν αποτελέσματα τώρα. Και αυτό οδηγεί σε ένα ακόμα λαβύρινθο των "αν" και του "τι θα γινόταν" κτλπ.
 Άρα έχω ακόμα μπροστά μου πολύ καιρό μέχρι να δω καρπούς. Άρα θα βασανίζομαι για αρκετό καιρό για το αν πήρα τις αναθεματισμένες  σωστές αποφάσεις. Και δεν είναι καλό.


Καθόλου καλό.

Καλησπέρα.